Costa Rica

13 min read

Een rondreis in maart 2009 naar Costa Rica, een reisverslag.

Dag 1 | Amsterdam - Miami - San Jose

Vlucht Schiphol-Miami, ruim 10 uur vliegen. Het is rustig in het vliegtuig, want het is voor een kwart leeg. De vlucht is prima. De overstap in Miami is een grote chaos. We hebben twee uur de tijd, maar vanwege de in te vullen papiertjes en de minstens zoveel security checks hebben we (met dank aan een eindsprint) op het nippertje onze aansluiting gehaald. Van de vlucht van Miami naar San José heeft bijna drie uur geduurd. Maar we zijn in Costa Rica! Aangekomen in het hostel zijn we snel gaan slapen.

Dag 2 | San Jose - Monteverde

Gelukkig hebben we goed door kunnen slapen en hebben we zes uur slaap kunnen pakken. Ik word om zes uur wakker: een uur eerder dan gepland, maar ik voel me redelijk uitgeslapen. Na een heerlijk ontbijt met banana pancakes gaan we nog even San José in voor wat last minute boodschappen. Na de lunch vertrekken we met de bus naar Monteverde: een reis van vijf uur. Bij Monteverde ligt het nevelwoud. Hier hangt (bijna) altijd mist. In het donker komen we aan. Er staat een fikse wind en het lijkt te regenen. Echter blijkt dit geen regen te zijn, want de lucht is helemaal helder. Het is de neerslaande nevel van het nevelwoud. Een bizar fenomeen.

Dag 3 | Monteverde

’s Ochtends staan we vroeg op voor een tocht door het nevelwoud. Onder begeleiding van een gids maken we een wandeling door de bossen. De gids vertelt enthousiast over de flora en fauna die we zien. We zien ook nog een bijzondere vogel: de quetzal. Het schijnt dat het geluk aan onze zijde was, want dat moet je wel een beetje hebben om een quetzal te spotten. We zien ook nog kolibrie nestjes en neusbeeren. Die neusbeeren zijn heel grappige beestjes: familie van de wasbeer en niet schuw. ‘s Middags staat er een tokkel tocht (canopytour) op het programma. Dit is echt een van de gaafste dingen die ik ooit heb gedaan. Aan een tuigje roetsjen we langs meerdere kabelbanen, waarvan de langste wel een kilometer lang is. Die laatste duurt slechts 1 minuut en 10 seconden, dus ga maar na hoe hard dat gaat! Ook hebben we nog een Tarzanslinger gedaan waarbij we van 15 meter naar beneden zijn gesprongen aan een bungeekoord. Dan slinger je heel hoog heen en weer: lekker adrenaline verhogend. We sluiten de middag af met een skywalk. Hierbij loop je een route van boomtop naar boomtop met behulp van hangbruggen. Dit is ook erg indrukwekkend. We sluiten de middag af met een biertje.

Dag 4 | Arenal - La Fortuna

’s Ochtends staat de drie uur-durende paardrijdtocht langs lake Arenal voor de boeg. Gelukkig zijn het heel makke paarden die toch wel lopen. De route loopt over een pad met grote keien en af en toe maken we een doorsteek door een stroompje. We stappen voornamelijk en af en toe draven we een stukje. Als we afstappen op het eindpunt, worden de paarden losgelaten en keren ze zelf terug huiswaarts. We staken met een boot lake Arenal over en na een korte busreis komen we aan in La Fortuna. Hier mogen we kiezen welke activiteiten we de komende twee dagen willen gaan doen. ’s Avonds gaan we naar de Baldi hotsprings. Dit is een zeer luxe resort met wel 28 hotsprings. De warmste is wel 67 graden Celsius, maar dat is een beetje teveel van het goede. We hebben wel een hele tijd in het 50 graden bad gezeten. Dat is heerlijk en een goede remedie tegen de spierpijn van het paardrijden. Ook drinken we nog een cocktail aan de bar. Dat is ook een beleving omdat je als gast gewoon in het water van de hotspring zit op een stenen barkruk en de barman staat in een soort van bak (dus droog) de cocktails te bereiden.

Dag 5 | La Fortuna

’s Ochtends vertrekken we bijtijds naar Caño Negro. Dit is een natuurgebied waar heel veel fauna op een relatief klein stuk leeft. Met de boot waren we over de rivier. Aan de oevers van de rivier bevinden zich aan beide zijden een smalle bosrand. Hierin ontdekken we veel dieren: drie verschillende apenrassen, veel verschillende vogelsoorten en hagedissen. Ook zien we meerdere kaaimannen. Het dorpje la Fortuna heet zo, omdat het aan de "goede kant" van een vulkaan ligt. Het ligt vlakbij een vulkaan die kleine hoeveelheden lava spuugt. De lava stroomt langs de andere kant van de vulkaan naar beneden. Als het donker is, kan je da lava zien stromen. ‘s Avonds rijden we naar de andere kant van de vulkaan om dit spektakel te kunnen aanschouwen. Onder het genot van een pizzaatje kijken we hoopvol naar de vulkaan. Helaas is het te bewolkt en ligt de top van de vulkaan in een dikke laag wolken. Morgen weer een kans...

Dag 6 | La Fortuna

Vandaag staan er veel activiteiten op het programma. Ik ga in de ochtend mountainbiken. Hier kom ik al snel tot de conclusie dat mijn conditie niet meer is wat het geweest is. Maar ik haal het einde. In de middag ga ik meteen door om te gaan canyoningen. Aan het eind van de dag ben ik totaal kapot.

Dag 7 | La Fortuna - Tortuguero

Reis van Arenal naar Tortuguero. Vandaag is een echte reisdag. 's ochtends gaan we nog white water raften en daarna rijden met de bus naar een rivier en vanaf daar varen we met een boot verder naar Tortuguero. De hele middag en avond hoost het. Er wordt ons verteld dat er jaarlijks zo’n 6-9 meter regen valt in dat gebied. Dat is 10 keer zoveel als in Nederland! Je hebt daar dus een regenperiode en een heeel veeel regenperiode.

Dag 8 | Tortuguero

’s Ochtends maken we een kanotocht door het National Park. We zien twee schildpadden, wat kaaimannen en veel vogels. Op een gegeven moment gaan we aan wal om kikkers te spotten. We zien kleine knalrode kikkertjes en ik sta bijna op een heel grote spin. Tijdens het kanoën begint het al weer te regenen en de rest van de dag blijft het hozen.  Tortuguero is een beschermd gebied waar zeeschildpadden hun eieren komen leggen. Helaas is het te slecht weer om nog te voet een bezoekje te brengen aan het national park.

Dag 9 | Tortuguero - San Isidro

Reisdag Tortuguero - San Isidro. Al om 6 uur moeten we met de boot mee om onze busaansluiting te halen. Tot nu toe zijn we al elke dag vroeg tot heel vroeg opgestaan. Het leven begint hier al vroeg, want om half 7 is het al een drukte van jewelste in de straten van Costa Rica. Deze reis gaat het oosten naar westen van Costa Rica. De doorkruisen het hele land op één dag! Al bussend komen we aan in een bus terminal in San José. Met de taxi reizen we door naar een volgende busterminal om weer verder te bussen naar San Isidro. Na het diner gaan we vroeg gaan slapen. We zullen een goede nachtrust nodig hebben, want morgen begint de hike.

Dag 10 | San Isidro - Uvita

Half 5: de wekker. Dat is wel heel vroeg… Maar hoe vroeger we starten, des te meer we kunnen meepakken van de van de ochtend koelte. Om 5 uur moeten we eraan geloven en worden we met de taxi afgedropt bij het startpunt van de hike. We worden begeleid door Roberto, een jonge locale gids. Dit is het begin van een loodzware 30 km lange tocht met pittige stijgingen door de zenderde hitte. Meerdere malen vragen we ons af: “Is dit nou vakantie?!”. Maar de prachtige uitzichten verzachten ons leed. De eerste steile klim (20%) is heel zwaar. Tijdens de lunch koelen we af in een riviertje met watervalletjes. Zo fris als een hoentje vervolgen we de tocht. De verkoeling is echter van korte duur, want de volgende heftige klem staat al weer voor de deur. Dit is een 2 km lange, steile klim van 15%. Tijdens de middagsessie worden we regelmatig getrakteerd op prachtige uitzichten op zee. Daar mogen we na de hike lekker een dagje bijkomen. Maar eerst nog even flink aanpoten. De laatste halve kilometer banen we ons weg door de dichte rimboe. We komen uit in een weiland, waar we worden begroet door vier prachtige, nieuwsgierige paarden. Snel lopen we door naar ons hotel waar we omstreeks 4 uur aankomen. Tjonge wat is het hier mooi, het lijkt hier wel paradijs. Het hotel staat op mount Uvita, de hoogste berg in de omgeving. Vanuit hier hebben we een prachtig uitzicht over de bergen en valleien om ons heen en in het westen zien we de kust. We worden vriendelijk ontvangen door de eigenaars van het hotel: Chema en zijn vrouw Martha. Ook staat er een welverdiend ijskoud biertje voor ons klaar. Chema vertelt dat hij op een zeer natuurlijke manier leeft, zonder elektriciteit en luxueuze spullen. Die avond dineren we sfeervol onder het genot van kaarslicht. Maar voor het diner worden we eerst getrakteerd op een prachtige zonsondergang. Na de verzorging van de nodige blaren (gelukkig heb ik daar zelf geen last van) gaan we moe maar voldaan naar bed.

Dag 11 | San Isidro - Uvita

Vandaag mogen we kiezen of we een hike van 8 km willen maken of een paardrijdtocht van 4 uur. De kiezen natuurlijk voor de hike, al valt dit niet mee naar de zware tocht van gister. ’s Middags zijn we naar een waterval in de buurt gegaan om lekker te badderen. Na het diner vertelt Chema ons bij de openhaard over de geschiedenis van Costa Rica. Na nog wat nagekletst te hebben duiken we weer lekker onder de wol.

Dag 12 | San Isidro - Uvita

Op de heenweg van de hike zijn we veel gestegen, dus vandaag moeten we weer veel dalen. Op weg naar de zee, die we al twee dagen aanlokkelijk in de verte zien liggen. We vertrekken om kwart over negen. We hebben een tocht van 16 km voor de boeg en we moeten voornamelijk dalen. Ik hoop dat mijn knie zich goed houd… Gelukkig is het op de heenweg met uitzondering van de laatste 1,5 uur prima gegaan. De tocht loopt door verschillende begroeiingen en we doorkruisen meerdere riviertjes. We pauzeren bij één van de riviertjes voor de lunch. In een van de poeltjes tussen de watervalletjes kunnen wel lekker afkoelen. Na de verkoelende duik gaan we weer verder. Na een slopende tocht (met name door de hitte en de blaren op blaren bij sommige mensen) komen we om half 4 aan bij ons hotel in Uvita. We kunnen geen boe of bah meer zeggen... Tijdens een van de pauzes van de hike was ons een flyer overhandigd voor een feest 20 km verderop. Ondanks onze zere voetjes en stijve spieren kunnen wij dit. Dus snel even douchen en gaan! Bij het hotel aangekomen blijkt de elektriciteit te zijn uitgevallen. De hele bar is verlicht met kaarsen, wat een gezellige sfeer met zich meebrengt. De live muziek met o.a. jambe en didgeridoo zorgt voor een apart, enigszins hippieachtig sfeer.

Dag 13 | Uvita

Eenmaal op zee angekomen, zwemmen de dolfijnen met de boot mee en maken ze hoge vreugdesprongen. In de verte zien we een grote zeeschildpad dobberen. En met groot bedoel ik ook echt groot, want die zeeschildpadden kunnen wel 1,5 meter groot worden! Maar het gaat natuurlijk om de walvissen. Gespannen tuurt iedereen om zich heen met de hoop om een glimp van deze machtige dieren op te vangen. “Daar!”, klinkt het ineens. Een grote bultrug met haar jong duikt op slechts 15 meter van onze boot op om naar adem te happen. Snel grijpt iedereen naar zijn camera. Een bus Japanners is er niks bij. Na enkele minuten verdwijnen ze weer onder water. De vraag is waar ze straks weer op zullen duiken voor hun volgende ademhalingssessie. Met de walvissen houden ook wij gespannen onze adem in. Wat is dit mooi zeg! Na de walvissen meerdere malen te hebben aanschouwd, duiken we het water in. Het is best spannend door de wetenschap dat de walvissen binnen enkele tientallen meters van ons af weer op kunnen duiken. Ben ik even blij dat walvissen vegetarisch zijn! Hierna varen we door naar Caño Island. Hier wordt een lekkere lunch voor ons geserveerd. Last but not least staat snorkelen op het programma. Onder water zien we de meest kleurrijke vissen: blauw, geel, groen, zwart met stippen en noem maar op. Ik kijk naar beneden en blijk boven een grote schol vissen te zwemmen van elk wel een halve meter lang. Na een half uurtje snorkelen keren we weer terug. Aangekomen bij de bus zit er een koppeltje ara’s in de boom. Wat zijn dan mooie kleurrijke beesten zeg! Ara’s zijn eigenlijk hele romantische vogels. Ze blijven hun hele leven bij elkaar, doen alles samen en als een van het koppel overlijdt, dan sterft de ander van verdriet.

Dag 14 | Uvita - Puerto Jiménez

Vanochtend moeten we vroeg uit de veren, want we hebben behoorlijk wat kilometers af te bussen. Rond het middaguur komen we aan in Puerto Jiménez. Hier droppen we onze backpack af in een hotel om de reis met onze daypack te vervolgen. Het laatste stuk van de reis is met alternatief vervoer: een vrachtwagen wel te verstaan! Langs de zijkanten van de bak staan bankjes, maar dat is dan ook de enige ‘luxe’. Loeiend als koeien vervolgen we onze reis al hotsend en klotsend over de onverharde weg in onze volgeladen veredelde veewagen. Na een uurtje of twee hobbelen komen we (flink door elkaar geschud) aan in Carate. Vanuit hier lopen we een half uur over het strand naar onze lodge. Aangekomen bij de afgelegen lodge zijn we verbaasd over de schoonheid van de ligging. Op slechts enkele meters van het strand, onder de palmbomen aan de rand van Corcovado National Park. Ook de accommodatie zelf is verrassend. We slapen in een soort van tent op een houten platform. Achter de tent bevindt zich de openlucht badkamer. De afwezigheid van warm water en elektriciteit deert niet, want de verfrissende douche bij kaarslicht onder de sterrenhemel is een unieke ervaring.

Dag 15 | Corcovado

Na twee weken rennen en vliegen is het nu even tijd voor duiken en even niet meer doorgaan. Ja, we hebben een rustdag! Er wordt gretig gebruik gemaakt van de vele hangmatten en strandstoelen. Heerlijk even zo’n dagje strand. Dat het betere smeer en keerwerk niet voor iedereen is weggelegd blijkt uit het feit dat de spelletjes al snel weer boven tafel kwamen. Tijdens deze vakantie is er heel wat afgepokerd, gewormd en knotten wol gebreid.

Dag 16 | Corcovado

Ons tentenkamp ligt op een steenworp afstand van het bekendste nationale park van Costa Rica: Corvocado National Parc. Corvocado is vooral beroemd vanwege haar Tapirs. In de vroege ochtendkoelte vertrekken we om 7 uur op tapirjacht. Bij de ingang van het National Parc staan de eerste twee neusbeertjes ons al op te wachten. We volgen een smal pad in het bos langs de kust. Onze wandeling van enkele uren wordt beloond met een tapir. Tegen onze verwachting in blijkt het dier hartstikke tam te zijn. Hij komt op ons afgelopen en laat zich aaien. Later blijkt dat de tapirs door de aanhoudende droogte maar moeilijk eten kunnen vinden. Verzwakt als ze zijn zetten ze hun angst opzij en komen ze naar mensen toe op zoek naar eten. Een tapir is wel een stuk groter dan ik had verwacht. Deze jongen is ruim een meter hoog. We hebben tot nu toe veel geluk gehad met het spotten van dieren. Alleen panters en jaguars hebben we nog niet gezien. Maar dat is niet zo gek want deze schuwe katachtigen laten zich maar zelden zien.

Dag 17 | Corcovado - Puerto Jiménez

Wat in eerste instantie een saaie wacht- en reisdag zou worden, wordt opgeschrikt door een aantal onverwachte gebeurtenissen. Aan het eind van de ochtend vertrekken we richting de plek waar de ‘veewagen’ ons weer op zal pikken. Voor die tijd hebben we nog de gelegenheid om te relaxen in de hangmatten. Ik lig in de hangmat en plotseling worden we opgeschrikt door een trilling. We kijken elkaar aan: ‘voelde jij dat nou ook?”. Kort daarna trilt het weer... De kringen in een glas water zijn het onomstotelijke bewijs dat we ons niks verbeelden. Een aardbeving(kje)… (Een zeebeving van 6.3 op de schaal van Richter zo horen we later.) Aardbevingen komen veel voor in Costa Rica. Dit komt omdat het land op schuivende aardplaten ligt. Eenmaal van de schrik bekomen lopen we naar de opstapplek van de veewagen. Terwijl we daar staan te wachten hebben we een prachtig uitzicht op een koppeltje ara’s dat aan het eten is. Plots, zonder enige reden vliegen de ara’s weg. Kort daarna begint de aarde weer te beven. Dit keer heftiger dan vanochtend. Er wordt geroepen dat iedereen snel onder de palmbomen vandaan moeten komen. Je zou niet vrolijk worden van een kokosnoot op je kop! Na enkele ‘bewogen seconden’ keert de rust weer terug. Wauw, dat was een heftige! (Later horen we dat het een beving van 5.9 op de schaal van Richter in Puerto Jiménez was.) Wat later dan verwacht komt de veewagen. Na twee uur hobbelen komen we aan in Puerto Jiménez. Hier is er niks van te merken dat het episch centrum dichtbij lag.

Dag 18 | Puerto Jiménez - Manuel Antonio

Al om 5 uur gaat de bus, dus de wekker gaat weer vroeg. Dit wordt een lange reisdag. We hebben zo’n 11 uur voor de boeg. Dat is best lang in een bus zonder airco. We hebben de pech dat het tweede gedeelte niet iedereen een zitplaats heeft. Ook de backpacks moeten dus bus in. Iedereen zit of staat hutje mutje op elkaar tussen en op backpacks onder het genot van een lekker temperatuurtje (30 graden Celsius). We zijn blij als we rond een uurtje of vier aankomen bij onze cabina’s in Manuel Antonio. Na een hapje en een drankje aan het strand duiken we bijtijds ons bedje in, want je wordt toch behoorlijk gaar van zo’n reisdag.

Dag 19 | Manuel Antonio

Die avond gaan we een hapje eten bij Bambu Jam. Na het diner is er een liveoptreden met salsamuziek.

Dag 20 | Manuel Antonio

We genieten van zon, zee en strand nu het nog kan.

Dag 21 | Manuel Antonio - San José

Vandaag reizen we terug naar San José, vanuit waar we morgen weer terug vliegen naar huis. Maar eerst onderweg nog een stop bij de krokodillensafari. Tot op heden hebben we alleen nog kleine kaaimannetjes en –vrouwtjes gezien. Nu is het tijd voor het echte werk. We gaan met de boot de rivier op. In de rivier wemelt het van de krokodillen, sommigen tot wel 6 meter lang! In die rivier wil je niet zomaar even een duik nemen, geloof me. Al snel blijkt dat de krokodillen ‘tam’ waren. (Of de chauffeur gek…?) De bootchauffeur stapt de boot uit en voert de krokodil. Op de vraag of iemand anders durft, blijft het echter stil… Ook genieten we weer van de talloze kleurrijke vogelsoorten die Costa Rica rijk is. Daarna reizen we door naar San José.

Dag 22 | San José - Amsterdam

De reis zit er weer bijna op. Na een heerlijk ontbijtje stoppen we snel de laatste spulletjes in de tas. We wachten op het taxibusje dat ons rond half 9 naar het vliegveld zal brengen. Om 8:50 is er nog geen busje. De reisleider waagt er maar eens een telefoontje aan. “We komen zo” is het antwoord. Dan nog maar even lekker genieten van de zon… Een half uur later nog steeds geen busje… Nog maar een telefoontje… “Ze zijn onderweg…” De tijd tikt langzaam weg, maar het is nu een uurtje of 10 en het begint toch wel te dringen. Om 11 uur sluit de incheckbalie en we hebben nog een rit van drie kwartier voor de boeg. Gelukkig schiet het hotel ons te hulp en kunnen we nog op het nippertje inchecken. Pfew… dat was even zweten. Nu weer de lange vlucht naar huis.

Dag 23 | Amsterdam

Costa Rica was een top vakantie, vol natuur en avontuur!

Stefan

Stefan

Hi!